چقدر به هم بدهكاريم؟

 بابایی الان شرکته وپسرگلم صبح که میخواستم بیام سرکارخواب بود. اونقدرقشنگ ومعصومانه خوابیده بودی که به قول مامانی آدم دوست داره بخوردت.چنددقیقه ای هست که کارهامو انجام دادم واین حال وهوای ماه رمضان هم سبب شده تومحیط کاروقت بیشتری داشته باشم ازاینروسری به وب پسرگلم زدم وفهمیدم که شما باز باشیطونی هاتون سبب شدی مامان وقت نکنه وبتو بروز کنه ازاینرو گفتم یک خسته نباشی به مامان بگم و یک مطلب روهم برای شما بنویسم که چند سال دیگه وقتی خودت بخونی برات فکرمیکنم جالب باشه.

ماآدمها با بقیه آفریده های خدا خیلی فرق داريم واین تفاوت ماهم بیشتربرمیگرده به انتخاب مابه چگونه زندگی کردنمون ونحوه بخوردمابادیگران ،همه میدونن گرگ حیوانی هست که نبایدنزدیکش شد همینطور مار،عقرب و...  ودرطرف مقابل هم اسب ،گوسفندو... همه دوستشون دارن.

ماآدما ازاول بدیا خوب نیستیم . بلکه این انتخاب مادر برخورد بادیگران هست که ازماچهره ای دوست داشتنی یاخشن دراذهان دیگران باقی میگذارد.

امروز صبح يکی ازدوستان خوبم متنی روتوی فایل پابلیکم گذاشته بود که خیلی ازخواندن اون لذت بردم ومن هم برای شما اونو میذارم و امیدوارم حالا که بزرگ شدی ومیتونی این متن روبخونی درانتخاب راه زندگیت موفق باشی و راه بهتر رو انتخاب کنی.

انگار هنوز هم از این آدم‌ها پیدا می‌شوند، آدم‌هایی که هنوز معتقدند لبخند زدن زیبا و لبخند گرفتن ارزشمند است. لبخند زنان دستانم را می‌کنم توی جیبم و آهسته به سمت شرکت بر می‌گردم و توی راه بازگشت آرام زیر لب می‌گویم: "آخیش! به به!"