واست نوشته های 10ماه پیشمو می ذارم گلم

سلام عزيزکم. خوبی؟

می بينی روزای دنيا چقدر کوتاهه که اين يه حسنه واسه من, چون فاصله منو تو رو کوتاهتر می کنه,اگه ديربهت سرمی زنم واسه اينه که امروز کلی با تزيين اتاقت سرگرم بودم , البته بگم اين کار هرروز منه ازبعد حس کردنت توی وجودم.

خلاصه مامانی, منو بابايي داريم کمکمک اتاقتو واسه اومدنت آماده می کنيم, آناجونم که قربونش بشم بيشتر ازهمه ما, منتظرته و واست کم نذاشته( اينم يکی ازاون فرشته های آسمونيه که خدا به من داده).آخه نگفتم ما هرکدوممون يه فرشته محافظ به اسم مادر روی زمين داريم.

پسرگلم , چقدر تکونات شيرينه, گاهی ساعتا دوسدارم بی حرکت يه گوشه بشينم و تورو ازروی شکم نيگا کنم. ديشب با بابايي رفتم دکتر وقت ماهانه داشتم. صدای تاپ تاپ قلب کوچولوت که نشون از سلامت تو بود رو شنيدم, نمی دونی باراوليکه خانوم دکتر گوشی رو گذاشت روشکمم و بهم تبريک گفت, ازخوشحالی کم مونده بود گريه کنم , فقط بی اختيار گفتم خدايا شکرت.

آسمونی کوچولوی من, مامان نمی خواد تورو از خونه جديدت دلگيرکنه, اگه بدونی چه جور راهتو بريکه مستقيم برسی به خدا, هيچ وقت دنيا واست سخت نمی شه , فقط مراقب اون چراغی که خدا گوشه سينت گذاشته باش, نذار با يه نسيم کوچيک خاموش شه.

پسرکم , مامان بايد بره , الان بابايي مياد خونه, بايد ناهار و آماده کنم, دوستتدارم, به اميد ديدار

                                            10/10/88

                                      ساعت 3:۲۰ بعدازظهر